Γιάννης Βαρουφάκης “Η Ευρώπη μετά την κρίση”

4 Ιουνίου 2013

Τρία χρόνια μετά την «επίσημη» έναρξή της, η Κρίση του Ευρώ έχει περάσει σε νέα φάση. Ενώ οι κινήσεις των μεγάλων Κεντρικών Τραπεζών έχουν σταθεροποιήσει τις αγορές χρήματος, εμφυσώντας σε αυτές ένα νέο κλίμα αυτοτροφοδοτούμενης υπεραισιοδοξίας (κοινώς δημιουργούν φούσκες), οι τεκτονικές πλάκες κάτω από την επιφάνεια της ευρωπαϊκής οικονομίας κινούνται αδυσώπητα με τρόπο που εγγυάται την διάσπαση της Ευρωζώνης, με όλες τις καταστροφικές συνέπειες που θα έχει μια τέτοια εξέλιξη για την ελληνική, την ευρωπαϊκή και την παγκόσμια οικονομία. Ο μέγιστος κίνδυνος για την Ευρώπη σήμερα είναι ο εγκλωβισμός του δημόσιου διαλόγου στα αποπροσανατολιστικά διλήμματα λιτότητα-χαλάρωση και ομοσπονδιοποίηση-ανεξαρτησία.

Το πρώτο δίλημμα (λιτότητα-χαλάρωση) αποπροσανατολίζει επικίνδυνα καθώς η λιτότητα δεν είναι εκείνη που κινεί την διαδικασία διάσπασης του ευρώ. Η λιτότητα επιταχύνει βάναυσα την διαδικασία διάσπασης, χωρίς όμως να αποτελεί την πρωταρχική κινητήρια δύναμή της. Συνεπώς, η χαλάρωση της λιτότητας δεν θα σταματήσει την αποδόμηση της Ευρωζώνης. Το δεύτερο δίλημμα, μεταξύ της ομοσπονδιοποίησης και της διατήρησης της σημερινής μορφής συνομοσπονδίας, είναι εξ ίσου αποπροσανατολιστικό. Αν και μια πραγματική Ομοσπονδία θα είχε απομακρύνει τον κίνδυνο αποδόμησης της Ευρωζώνης, η ομοσπονδιοποίηση μιας Ευρωζώνης υπό Κρίση είναι και ανέφικτη και ανεπιθύμητη. Επί πλέον, δεν είναι καν απαραίτητη!

Αν η «λύση» στην Κρίση του Ευρώ δεν είναι η χαλάρωση της λιτότητας ή η ομοσπονδιοποίηση της Ευρώπης, τότε ποια είναι; Ο ομιλητής θα παρουσιάσει πρόταση τεσσάρων πολιτικών οι οποίες: (α) μπορούν να εφαρμοστούν άμεσα, (β) δεν απαιτούν για την εφαρμογή τους καμία κίνηση προς ομοσπονδία (π.χ. νέα Συνθήκη), (γ) συνάδουν πλήρως με την δραστική συρρίκνωση των ελλειμμάτων των κρατών-μελών της Ευρωζώνης, και (δ) απαιτούν μικρότερη συμμετοχή από τον γερμανό φορολογούμενο απ’ ότι οι «πολιτικές διάσωσης» που εφαρμόζονται σήμερα. Πρόκειται για πρόταση που πρόσφατα κατατέθηκε στον Γενικό Γραμματέα του ΟΟΣΑ και λίγο αργότερα (28 Μαΐου) θα παρουσιαστεί στο Forum που διοργανώνει ο ΟΟΣΑ στο Παρίσι.

Γιάννης Βαρουφάκης

Ο Γιάννης Βαρουφάκης είναι καθηγητής Οικονομικής Θεωρίας στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παράλληλα, είναι επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Τέξας (Lyndon Johnson Graduate School of Public Affairs) καθώς και «Economist-in-residence» στην εταιρεία Valve Software, στο Σιάτλ των ΗΠΑ. Σπούδασε μαθηματικά στα Πανεπιστήμια του Essex και Birmingham της Βρετανίας και εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στην οικονομική θεωρία στο Πανεπιστήμιο του Essex. Έχει διδάξει στα Πανεπιστήμια του Essex, του East Anglia, του Cambridge και της Γλασκώβης. Από το 1988 έως το 2000 δίδαξε οικονομική θεωρία και πολιτική φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Sydney. Παράλληλα, κατέχει ερευνητική θέση, στον τομέα της πολιτικής και οικονομικής φιλοσοφίας, στο Université Catholique de Louvain (Βέλγιο). Από το 2000 διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Βασικοί ερευνητικοί τομείς στους οποίους δραστηριοποιείται είναι η Πολιτική Οικονομία, η Θεωρία Παιγνίων, η Πειραματική Οικονομική και η Πολιτική Φιλοσοφία.

Έχει δημοσιεύσει πάνω από 50 επιστημονικά άρθρα ενώ έχει γράψει 12 βιβλία στα ελληνικά και τα αγγλικά για την οικονομική θεωρία, την πολιτική οικονομία, την οικονομική κρίση και τη θεωρία παιγνίων. Μερικά χαρακτηριστικά βιβλία του: «The Global Minotaur: America, the True Origins of the Financial Crisis and the Future of the World Economy», Zed Books, 2011, «Modern Political Economics: Making sense of the post-2008 world» (μαζί με τους J. Halevi και Ν. Θεοχαράκη), Routledge, 2011 και «Game Theory: a critical introduction» (μαζί με τον S. Hargreaves-Heap), Routledge, 1995.